Луси Перк и покрај тешката болест со која се соочуваше никогаш не заборави на насмевката и љубовта кон животот.
Понекогаш денот си го расипуваме поради остро упатен збор, поглед фрлен накосо или незадоволство од конфекцискиот број. Но, ако малку пошироко ги отвориме очите и погледнеме што се случува наоколу, ќе сфатиме дека тоа што сме здрави е најголемиот благослов и за тоа треба да бидеме благодарни секојдневно, наместо да се опседнуваме со тривијални работи.
Животот на инспиративната Луси Парк треба да ви биде мотивација за тоа. Девојчето кое страдаше од болеста прогерија или Хатчинсон-Глифорд Прогерија синдром, почина неодамна на 8-годишна возраст, но водеше живот вреден за паметење. Со својот дух таа ги мотивираше луѓето ширум светот.
Болеста, која се појавува кај еден 1 од 4 милиони луѓе, ѝ била дијагностицирана кусо по раѓањето. Оваа состојба предизвикува прерано стареење.
Еден од симптомите е сериозно зацврстување на артериите на многу рана возраст. Другите симптоми се губење на телесна тежина, губење на косата, срцеви проблеми и бавен раст со просечен животен век од 13 години.
Луси е од градот Ballyward во Ирска. Таа била во кругот на семејството кога починала и испратена е како и што живеела, во розов сандак со виножито.
Во текот на животот Луси имаше интервју со Кетрин Кембел, авторката на книгата „When We Can’t, God Can“, а Кетрин по нејзината смрт се огласи:
„Луси беше убава на секој начин, се бореше храбро со суровата болест прогерија која го погодуваше безмилосно нејзиното мало тело во изминативе 8 години. Луси сега е слободна од болката и ограничувањата. Благословена сум што ја сретнав оваа прекрасна мала девојка“.
Луси беше родена во ноември 2009 година. Уште на 4-месечна возраст имала операција на колкот и страдала од повреди на колената и зглобовите. Со слаб апетит таа не качувала килограми и веќе на 9 месеци ѝ била дијагностицирана прогерија.
Но, и покрај физичките пречки, Луси била ведра девојка што обожавала да пее и игра. Нејзините родители ја носеле на средби со други деца, кои ги имаат истите ограничувања, за срамежливата Луси да се опушти и да си игра со нив.
Уште во 2010 година бил формиран фонд „Lucy Parke Progeria Fund“, каде луѓе со донации ѝ помагале на Луси да се бори со болеста и кој работи на тоа да се пронајде соодветен третман за оваа состојба. Бидејќи на светот постојат малку деца што страдаат од прогерија, средствата за истражувања за лек на болеста се ограничени.
Родителите на Луси велат дека таа им била испратена од бог со причина и им го осветлувала секој ден. Им ги променила животите и направила да имаат верба во себе и во бог и тоа не само на нив тука и на многу други луѓе во Ирска и светот.
„Нејзиното тело беше слабо, но имаше силно срце полно љубов. Нејзината љубов кон животот и насмевка нè направи горди родители“, изјавија тие.
Инспиративната Луси никогаш нема да биде заборавена:
Повеќе за ова на: Crnobelo.com