Хунзите (Бурушите) тврдат дека се потомци на војници од војската на Александар Македонски кои се населиле овде за време на неговиот поход низ Азија. Бурушо воопшто немаат азијатски карактеристики и многу наликуваат на денешните жители на Балканот поради што се смета дека се потомци на античките Македонци. За свој симбол го користат сонцето и лавот. Јазикот на Хунзите (Бурушо) се нарекува „бурушаски“ и нема врска со никој друг познат јазик.
Хунза е поранешно кнежество кое се граничело со Кина на североисток и Памир на северозапад. Истото продолжува да суштествува до 1974, кога конечно е распуштено (поништено) од Зулфикар Али Буто. Кнежеството се граничи со претставништвото Гилгит на југ, поранешно кнежество Нагар-исток. Престолнина на кнежеството е Балтит (позната и како Каримабад). Хунза било независно кнежество повеќе од 900 години. Британците воспоставиле сопствено владение над Хунза и околните долини на Нагар помеѓу 1889 и 1892, проследено со воена интервенција на сурова сила.
Тогашниот кнез Мир Сафдар Али Кан од Хунза пребегал во Кашгар во Кина и барал политички азил. Иако никогаш непосредно непокорено од соседниот Кашмир, кнежеството Хунза било потчинето на Кашмир, во времето на Махараџа Ранбир Синг од Јаму и Кашмир. Миревите на Хунза плаќале годишeн данок на Кашмир Дурбар до 1947, и заедно со владетелот на Нагар, се сметале за најпреданите подвласници на Махараџата од Кашмир.
Хунза е ситуирана на надморска восочина од 2.438 метри. Низ многу векови, Хунза го овозможувала најбрзиот пристап до Сват и Гандара за некој што патува пешки. Рутата била непроодна за натоварени животни; само human porters можеле да поминат, и тоа само со дозвола на локалното население. Хунза била лесно бранета бидејки проодите биле често помалце од поламетар (околу 18″) широки. Хунза е едно од најегзотичните места во Пакистан.
Неколку high peaks се издигнуваат над 6.000 м во околината на долината на Хунзите. Долината овозможува спектакуларни погледи на некои од најубавите и највеличествени планини од светот во кои спаѓаат Ракапоши (7.788 м), Ултар Сар (7.388 м), Боџахагур Дуанасир II (7.329 м) Гента 7.090 м, Хунза 6.270 м, Дармјани (6.090 м), и Бублиматинг (6.000 м). Во долината на Хунзите се наогаат и древната Балтитска и Алтитска тврдина. Балтитската е на врвот на Каримабад, додека Тврдина Алтит лежи на подножјето на долината. Колку што е долината позната по нејзината убавина, Хунзите се познати како пријателски и гостопримливи. Локалниот јазик е бурушаски, а Ваки и Шина се исто така говорени, но повеќето луѓе разбираат Урду и Англиски. Степенот на писменост во долината Хунза се верува дека е мовеќе од 90%, така што секое дете од новите генерации изучува најмалки средно школо. Многу од нив се одлучуваат за високо образование на престижни колеџи и универзитети во Пакистан и надвор. Повеќето Хунзи се муслимани (Исмаили Шиа), следбеници на Неговото Величество кнезот Карим Ага Кан IV. Регионот Хунза е дом на луге од три етнитети:
Долната област на Хунза – (од Мајун до Насирабад) е воглавно населен од Шинаки, луѓе кои говорат Шина;
Централната област на Хунза – (од Муртазабад до Ахмед Абад)) е воглавно населен од луѓе кои говорат Бурушаски.
Горната област на Хунза, позната како Гоца – (од Шискат до Хунџераб) е воглавно од луѓе кои говотат Ваки;
Бурушаскиот го зборуваат низ цела Хунза. Јазикот е изолат.
Хунзите колективно се нарекуваат Хунзукути, додека Бурушо се однесува само на лугето што говорат Бурушаски. Мнозинството се (Исмаили Шиа) муслимани кои се следбеници на Ага Кан.