Балканот не е единствениот регион во светот каде што луѓето чукаат во дрво за среќа или за да ги избркаат злите духови.
Многу луѓе во Европа и Северна Америка чукаат во дрво сосема несвесно, без врска со суеверие, што покажува колку длабоко е вкоренета оваа традиција во различни култури.
Тоа најчесто се случува кога ќе се изговори реченица која предизвикува судбина. Главно несвесно, луѓето тропаат во дрво за да се уверат дека ништо нема да тргне наопаку. Односно, ако го погледнеме историското значење, да ги избркаме злите духови што се во него.
Пред појавата на христијанството и исламот, многу пагански религии и култури, од Ирска до Индија, обожавале стебла на дрвја или ги сметале за идоли. Некои ги користеле за гатање, други во религиозни ритуали, а трети, како старите Келти, ги сметале дрвјата за домови на античките богови и духови.
Додека првите удари на дрвото сè уште се предмет на дебата, авторите Стефан Бехтел и Дебора Аронсон во нивните „Книга за добра среќа“ и „Водич за среќа“ наоѓаат врска помеѓу овие древни духови на дрво и денешното тропање со намера „да не слушај зло“.
Една од можните верзии за потеклото на овој обичај е дека првите пагани кои се населиле во Европа тропале во дрвото од кое се правеле куќите, за да ги избркаат злите духови од дрвото и да ги спречат да ги прислушкуваат разговорите внатре во домот.
Друга верзија, пак, вели дека некои пагански групи ги обожувале овие духови на дрвја, па ги прегрнале дрвјата за среќа. Со текот на вековите, овој религиозен обред прераснал во пократок облик на богослужба, односно брзо тапкање за среќа.
До 19 век, многу детски игри вклучуваат чин на чукање во дрво, иако самата идеја е многу постара. Се чини дека овие игри длабоко всадиле кај децата обичај кој се пренесувал од генерација на генерација, бидејќи до 20 век чукањето во дрво станало широко прифатена традиција во Северна Америка и Британија, а подоцна и во остатокот од Европа.
Во различни култури постојат различни варијанти на овој обичај. Во Шпанија, на пример, се допира дрво по настан што може да донесе лоша среќа.
Исто така, постои верување дека чукањето во дрво е поврзано со страдањата на Евреите во Шпанија. Кога инквизицијата ги прогонувала Евреите во 15 век, тие се криеле во дрвени синагоги. Исплашениот бегалец тогаш имал само еден начин да се скрие од непријателот, а тоа е да влезе во синагогата. Трипати тропање на дрвената врата од синагогата беше знак дека се работи за истомисленик.
Американците и Британците често ја ставаат раката на дрвото неколку секунди, а понекогаш само тропаат. Во Романија и Бугарија се верува дека лошите работи или вести може да се избегнат со тропање на дрво, додека во земјите од поранешна Југославија чукањето обично се прави за да се потврди нешто добро, т.е. за да не тргне наопаку ( „за да не пцуеме“).
Вообичаено е да се чука три пати, а не само еднаш, затоа што првото чукање е за да привлече внимание, второто е да се побара помош, а третото е да се изрази благодарност.