Една од основните карактеристики на развиените и стабилни европски општества е почитувањето на уставните принципи, правната држава и еднаквоста на сите граѓани. За жал, во Македонија често сме сведоци на искривување на овие вредности, особено од страна на политички субјекти кои јазикот, културата и етничката припадност ги користат како оружје за политички придобивки. Последниот пример за ова е иницијативата на ДУИ, претставена како „Стража на јазикот“, која претендира да биде чувар на албанскиот јазик, но суштински е механизам за политичка манипулација и поделба.
Манипулацијата со „правата“ и идентитетот
ДУИ, со децении, маестрално игра на картата на етничките чувства на албанската заедница, претставувајќи се како единствен заштитник на нивните права. Но, оваа „борба“ често е празна реторика која им служи само на нивните политички амбиции. Заканите на Бујар Османи за недопирливоста на албанскиот јазик се дрски и лицемерни, особено ако ги споредиме со тивката подготвеност на истите овие политичари да прават компромиси кога станува збор за македонскиот јазик и идентитет. Кога се водеа преговорите со Бугарија, тие ги оставија Македонците сами да ја бранат својата историја, јазик и идентитет.
Дали Османи и неговите сопартијци истото го изјавуваа кога се менуваше името на државата? Дали тогаш истата таа „Стража“ се појави да го брани македонскиот идентитет? Очигледно не. Затоа што тие се водат по принципот на удобност: борбата за права важи само кога станува збор за нивните, додека македонските се сметаат за преговарачка валута.
Јазикот како столб на идентитетот, но и на општествената кохезија
Јазикот е основа на идентитетот, но и средство за комуникација во една држава. Затоа е бесмислено да се инсистира на рамноправност на јазик кој го разбира само малцинството, во однос на официјалниот јазик кој го користат 75% од населението. Во ниту една европска држава не постои таква нелогичност.
Албанците во Швајцарија, Германија или Австрија не бараат нивниот јазик да биде официјален во државните институции. Тие ги почитуваат локалните закони и правилата на земјите домаќини. Тогаш, зошто истите тие луѓе се толку гласни и неумерени во Македонија? Зошто не покажуваат почит кон македонскиот народ, кој е државотворен?
Политиката на дестабилизација: Вечниот адут на ДУИ
ДУИ секогаш го користи етничкото прашање како инструмент за дестабилизација, особено кога се наоѓаат во криза или опозиција. Организирањето на „Стражата на јазикот“ пред Уставниот суд не е ништо друго освен провокација, со цел да се претстават како „големи патриоти“ пред албанските гласачи.
Ваквото однесување е опасно за мултиетничката хармонија и создава атмосфера на недоверба меѓу етничките заедници. Истовремено, ваквите постапки го нарушуваат угледот на Македонија како кандидат за членство во Европската Унија. Почитувањето на мислењето на Венецијанската комисија и уставните принципи е предуслов за интеграција во европското семејство.
Потребата од европски вредности, а не националистички манипулации
Ако сакаме Македонија да биде дел од Европа, мораме да се водиме од принципите на правната држава и еднаквоста. Сите етнички заедници имаат право на свој идентитет и култура, но не смеат да ги злоупотребуваат овие права за политички цели.
ДУИ мора да разбере дека Македонија не може да напредува ако една етничка група се поставува над другата. Мултиетничноста е богатство, но само ако се заснова на взаемна почит, а не на присила и уцена. Македонскиот народ како државотворен, заслужува почит и заштита, исто како и секој друг народ во Европа.
Во спротивно, ќе останеме заробени во сенката на минатото, додека оние кои се претставуваат како патриоти всушност го кочат нашиот пат кон просперитетот
