Автор: Марио Милчевски
Во општество во кое медицинската професија е столбот на хуманоста, навистина е потресно да се сведочи на појави што ја нарушуваат нејзината светост. Македонија во која лекарите се обврзани да ја чуваат и унапредуваат здравствената благосостојба на народот, за жал, не е имуна на искушенијата на материјализмот. Кога поединци, и покрај достоинствените примања кои достигнуваат над 1.500, 2000 па дури и 3.000 евра, посегнуваат по дополнителни 150 или 200 евра за извршување на хируршка интервенција, што претставува морално прекршување од највисок ред, тогаш што да зборуваме за останатите?
Замислете, лекар уапсен за мито од 150 евра – сума што во поширок економски контекст претставува скромен износ, но која во овој случај ја симболизира деградацијата на вредностите. Девет илјади денари – износ што не може да ја оправда обесчестеноста на професијата, ниту да го оправда изгубениот углед. До каде паднале поединци во здравствениот систем, па да ја жртвуваат својата чест, својата професионална етика и довербата на пациентите за нешто што никогаш не може да ја надомести загубената чест?
Сепак, во сета оваа мрачна слика, сјаат исклучоците – оние беспрекорни професионалци кои со децении стојат на браникот на медицината. Тие се вистинските херои, чиј труд, знаење и пожртвуваност се безвременски. Оние кои не се водат од алчноста, туку од возвишената мисија – да бидат чувари на животот и благосостојбата на своите сограѓани. Нивната предаденост на професијата е темелот врз кој треба да се гради иднината на здравствениот систем, а нивната чесност – светилник кој ќе ја води медицината кон исправност и етичка чистота.
Во време на морални искушенија, вистинските вредности мора да се зачуваат. Лекарот не е само извршител на медицински постапки, тој е столб на довербата во општеството. А таа доверба, еднаш изгубена, тешко се враќа. Затоа, останува како императив – медицината да остане света, а лекарите да бидат нејзини непоколебливи чувари.