Децении по Втората светска војна министерот за пропагандата на Нацистичка Германија Јозеф Гебелс продолжува да биде сметан за мајстор на јавната манипулација. Ова е човекот кој е одговорен за целата јавна комуникација на државниот и партискиот апарат во Германија. Тој ги креира мрежите од дезинформации, го дискредитира непријателот и сее страв.
И како секој мајстор Гебелс ја користи својата мрежа за влијание врз јавното мислење. Преку радиото, филмовите, постерите и јавните демонстрации тој ги озрачува Германците со нацистички пораки.
Неговата работа се проучува и до ден денешен. Во 1950 година, професорот од Универзитетот Јеил Леонард Дууб, специјалист во областите на социјалната психологија и пропагандата, изготвува извештај за дневниците на Гебелс, во кој се прикажани основните принципи на пропагандата, кои нацистите ги употребуваат за да влијаат врз масите.
Важен момент овде е дека овие принципи се одговорни за времето и за конкретната политичка ситуација во светот. Во голема мера, некои од нив денес нема како да бидат применети. Гебелс работел во средина на отворена и тотална војна, во која Германија и на нејзините сојузници имале само една цел- освојување на територии и победа во војната.
Тоа сепак не значи дека принципите на Гебелс не се корисни, особено за светот денес и постојаните информациони војни што се водат во моментов. Покрај тоа, некои од принципите се надвор од времето и можат да бидат применети и во мирно време.
Според извештајот на проф. Леонард Дууб, принципите за спроведување на пропагандните операции во Нацистичка Германија се:
1. Пропагандаторот треба да имаат пристап до разузнавачки податоци за актуелните настани и јавното мислење по нив.
2. Пропаганда треба да биде планирана и спроведена само од еден центар.
– Сите „нарачки“ мора да доаѓаат од овој центар.
– центарот треба да ја објасни пропагандата на важните функционери за да го задржат својот морал на високо ниво.
– центарот мора да ги контролира сите други агенции вклучени во пропаганда.
3. Пропагандните последици од било кое дејство мора да се земат во предвид при планирањето на самата акција.
4. Пропаганда мора да влијае на политиката и активностите на непријателот.
– преку спречување на излегување во јавност на корисен материјал за пропаганда, ако тој би дал на непријателот корисна информација;
– преку отворено ширење пропаганда чија содржина и / или тон ќе го натера непријателот да ги направи саканите од нас заклучоци;
– со насочување на непријателот да открие важни информации;
– преку премолчување на секоја информација за посакувана од нас акција на непријателот.
5. Декласифицираните оперативни информации мора да бидат достапни за спроведување на пропагандна кампања.
6. За да биде усвоена, пропагандата треба не само да го предизвикува интересот на општеството, но и да биде предадена во информативен канал кој ќе се радува на доволно внимание.
7. Автентичноста на пропагандата се определува само од тоа дали луѓето веруваат или не.
8. Целта, содржината и ефективноста на непријателската пропаганда; силата и последиците од нејзиното ширење;
9. Кредибилитетот, информациската вредност за непријателот и можните ефекти од комуникацијата одредуваат дали пропагандните материјали треба да бидат цензурирани.
10. Материјал од пропаганда на непријателот може да се користи во операции кои имаат за цел потценување на непријателот.
11. Црната пропаганда треба да се користи кога белата е помалку сигурна или предизвикува несакани ефекти.
12. Пропаганда може полесно да се води од водачи со реноме.
13. Пропаганда треба внимателно да се испланира во времето.
– Најавата мора да стигне до публиката пред конкурентската пропаганда;
– Пропагандната кампања мора да започне со оптимална сила за тој момент;
– Главната тема на пропагандата треба да се повторува постојано, но не и надвор од моментот во кој тоа ќе почне да се намалува нејзиниот ефект.
14. Пропаганда треба да означува настани и луѓе со незаборавни фрази или пароли.
– Овие слогани треба да ја активираат саканата реакција што публиката веќе ја усвоила.
– Слоганите треба да се помнат лесно.
– Тие треба да се користат повторно и повторно, но само во соодветни ситуации.
– Треба да се избрани така што да не можат да се вратат како бумеранг кон нас.
15. Пропагандата дома (внатрешната пропаганда) треба да го спречува појавувањето на лажни надежи, кои можат да бидат скршени од понатамошните настани.
16. Внатрешната пропаганда треба да создаде оптимално ниво на анксиозност.
– Пропаганда мора да ја намали секоја акумулација на анксиозност во општеството (освен во смисла на последиците од поразот) кои не можат да бидат намалени од самите луѓе
– Пропаганда треба да го зголеми стравот од последиците што ќе предизвика можната загуба.
17. Пропаганда на домашен фронт треба да го намали влијанието на фрустрацијата.
– Да се очекуваат незгодни фрустрации.
– Неизбежните фрустрации мора да се стават во перспектива.
18. Пропаганда треба да ја насочи агресијата кон предодредени цели на омраза.
19. Пропаганда не може веднаш да влијае на силните спротивставени трендови. Наместо тоа, мора да понуди нешто што делумно ќе го пренасочи трендот.