Се започна со мали нешта, а наскоро под туш почнав да влечам еден куп од овие работи – и јас не се срамам да го признаам тоа, иако средината ме осудува.
Кристал Нели, колумнист на порталот “Popsugar”, одлучи дека на сите мајки ќе има ја открие својата “темна” тајна и не беше свесна колку контроверзност ќе доведе со нејзиното признавање. Еве што вели:-
Јас сум единица, што значи дека низ целиот мој живот сум навикната да уживам во одредени задоволства. Едно од овие големи уживања е храната. Не бев свесна за тоа сѐ додека не се омажив, а особено не бев свесен по доаѓањето на децата.
Една вечер, се враќав дома сама. Патем, ја купив мојата омилена брза храна, чии остатоци ги имав во раката и кога влегов во куќата. Уживав во секој залак. Ја оставив храната во кујната додека се пресоблеков и се вратив во кујната со намера да продолжам каде што застанав. Сепак, на мое непријатно изненадување, мојот сопруг ја јадеше мојата храна. Ме обзеде бес, и морав да земам длабока воздишка, и да се сложам на компромис за еден сендвич како замена за мојот, што тој ќе ми го направи. Тоа беше само врвот на ледениот брег, и стануваше потешко за мене да споделувам храна.
Тоа беше особено тешко кога децата беа тука, тестирање на мојата подготвеност да ја споделам со нив мојата храна. Две мали суштества кои бараат “малку да пробаат” се преслатки – но само на почетокот. Додека беа неколку каснувања тука и таму немав ништо против тоа.
Сепак, овие две слатки момчиња сега се на таа возраст кога тоа го прават: без прашање земаат храна од мојата чинија и мртви кул бараат уште, или ја земаат мојата чинија, ќе го излигават јадењето за да заклучат дека тоа е “одвратно” и ми ја враќаат назад.
Знам дека повеќето мајки не мислат така – моите пријателки се изненадени од чуднуот бес што ме обзема кога децата бараат да ја споделам својата храна со нив, но тоа сум јас. Затоа почнувам да ја носам храната што сакам да ја јадам и во мир. Поточно, со мене под туш.
Тоа е единственото безбедно место каде што знам дека ќе јадам токму она што го сакам и во количините што ги сакам.
Тоа започна со мала торба на бонбони тука и таму, можеби малку колаче кое лесно може да се разбие заедно со две деца. Но, наскоро почнав со мене под туш да прошверцувам цели јадења, тестенини, повеќето вкусни закуски не кои сакав да ги споделам.
И јас не застанав таму. Наскоро со неколку пријателки го претставив настанот на месечна основа. Се вика “ресторан на месецот”, а тоа е што секој месец јас и моите другарки одиме во нов ресторан.