Решил Иванов да посети некоја голема душевна болница . Докторите ги подготвиле душевно болните кога ќе влезе тој во салата на знак на докторот да почнат да аплаудираат и да викаат ” Да живее Иванов!”
Влегува Иванов и тие сите на знак на докторот викаат на цел глас “Да живее Иванов!”.
Хорхе цел озарен од среќа дека и душевно болните го сакаат гледа ама забележал деке еден од нив што стоел покрај вратата не аплаудира и не вика Да живее Иванов. Му рекол да докторот да им даде уште еднаш знак на душевно болните да аплаудираат и да викаат да живее Иванов, ама и вториот пат оној покрај вратата ниту аплаудира ниту вика.
Иванов му пришил на човекот покрај вратата, го погалил татковски по главата и го прашал: “А ти не сакаш ли да живее Иванов”
Човекот му одговорил. “Претседателе, ама јас не сум пациент нити психички пореметен, јас сум болничар”.