Велика Сабота е ден на свештен трепет пред Христовото воскресение. Велика сабота е последниот ден од Страсната седмица, која претходи на Велигден. Тоа е и последниот ден кога се фарбаат јајца. Црквата ја славаи Волика саботата како „благословениот седми ден“.
Бидејќи ова е ден кога Словото Божјо лежи во гробот како мртов човек, но во исто време го спасува светот и ги отвора гробовите. Положен веќе во гробот, Духот на Исус е во пеколот, за да ги раскине оковите и повторно да се отворат рајските Двери. Ова ќе се случи на другиот ден – во неделата, наречена со најкраткото име – Велигден.
Велика сабота црковното богослужение започнува рано наутро и трае непрекинато до крајот на денот, па последните саботен пеење се спојуваат со воскреснатите (неделните) и cкамбаните и звуците на свеченото „Христос воскресна!“.
Жените ги посетуваат гробовите претекување и разддават насликани јајца и леб за душите на мртвите. Обично во саботата се подготвуваат и печат обредни велигденски лебови.
Голема саботата е и последниот ден во кој можат да се фарбаат јајца за Велигден. Празникот е поврзан со жалбата и погребот на Исус Христос од мајка му Света Богородица и од жени кои носат миро. Гробот му е запечатен и пред него е поставена стража.
Според обичајот на Евреите Јосиф и Никодим го симнчале и пречистиле телото Господово од крстот, го завитклае во пелени со мириси и го положиле во нов камен гроб во Јосифовата градина, која се наоѓала недалеку од Голгота.
Првосвештениците и фарисеите знаеле дека Исус Христос го претскажал воскресението си. Не верувајќи на претскажаното, а и плашејќи се Апостолите да не го украдат телото, молат од Пилат воена стража. Атипично е стража до гробот, а самиот гроб запечатен до камена карпа.
Вчелерва се оди во црква за да се сличне најубавата вест „Христос Воскресна!“