Не сакам да го признаам ова..
Уште помалце да го запишам..
Не сакам да си го признаам..
Онака сам пред себе да сум чист..
Да имам чист образ..
После тебе не се составив..
Пробав..
Пробав милион пати..
Пробав да не се сеќавам на тебе..
Пробав да не те мислам секој ден..
Пробав да те испратам на задња врата..
Пробав да се заситам со тебе..
Да се оверлоуднам со тебе..
Да се предозирам на секој можен начин..
Да ја задоволаm внатрешната потреба по тебе..
Гледав филмови со тебе..
Јас ги режирав..
Ти беше онаа од која зависеше Хепи ендот..
Во мојата глава имаше таков енд..
Јас бев се..
Скитник..
Победник..
Клошар..
Наркоман..
Коцкар..
Скитав ради нас..
Победував ради нас..
Се клошарев ради себе..
Се дрогирав со тебе..
Се коцкав со љубовта наша..
Ти ме трпеше..
И ме истрпуваше..
Како ти успеваше не знам..
Јас не би се поднел така..
Би се спакувал и би избегал сам од себе..
Не ја дознав таа формула..
Веројатно не постои..
Тоа можеш само ти..
И ниедна друга..
Залудно ги лажам нив..
Ми веруваат повеќе од тебе..
Залудно си играм со нив..
Ме оставаат да ги играм ко марионети..
Залудно глумам заљубен..
На моменти не можам да се погледнам во огледало..
Залудно ги шетам на местата кај шо те шетав тебе..
За мене само ти постоиш таму..
Можда ради тоа ги носам на таквите места..
Замислувам дека сум со тебе..
Не, не го правам тоа..
Не е фер до нив..
Замислувам дека можеби би испаднала хемијата со тебе..
Замислувам дека можам да го имам она нашето пак..
Џабе се лажам..
Џабе се надевам..
Џабе се корнам за коса..
На крајот од секоја таква средба..
Одам да треснам некоја флаша..
Прво во глава..
Па после од глава..
Зашто после тебе..
Само тоа и ми остана..
Автор: Златко Ѓоргијоски