Автобус бр.27. Релација Вардарска – Дом на печат. Се кацчвам со мајка ми од Г.лисице одма следеше нагло кочење. Мајка ми паѓа, јас трдудница се удирам. Хаосот не престана. Цел пат нагли кочења.
Последна станица ние 2 и уште 2 женички, шофеорт не дочекува да се симнеме и повторно во сред симнување кочи, повторно исто дешавки. Го прашав компири возиш или луѓе, арогантен и безобразен почнува да урла шо чекаш ма симнивај се, каснам 10 минути.
Ало, мене ниту другите патници не не интересира дали ти касниш или не. Ние не сме должни да паѓаме и да се удираме. Почна караница, симнете се од автобусов каснам почна да се заканува, дере, урла. Ало, ти потенцирав трудница сум.
Ајде немаме никаква заштита како трудници уште фалеше да ме истепа бидејки по муабетот јас бев кривата. ЈСП Скопје погледнете што чуда од народ вработувате, ние патниците не сме должни да трпиме никаков стрес.
Извор: Фејсбук група Sид на сообраќајниот срам