Здраво Галама. Се викам Илче и потекнувам од Македонска Каменица. Во Дуисбург живеам веќе дванаесет години. За разлика од многу македонци кои живеат тука и не знаат да бекнат на германски, јас јазикот го зборувам одлично.
Поради тоа, успеав да најдам и пристојна работа, работам во еден од најпознатите ресторани во центарот на градот како менаџер за набавки. Во кујната од ресторанот, поточно во делот за подготвување слатки, како главен мајстор работи Замир од Валона, Албанија. Замир е овде веќе дваесет години и исто така одлично го говори германскиот јазик. Тие во Валона поседувале сопствена работилница за производство на слатки и колачи, но емигрирале цела фамилија во Германија.
Кога сте во туѓина морате со некого да се спријателите и да комуницирате. Мојот најдобар пријател овде е токму Замир, а и јас негов. Со оглед на тоа што и двајцата сме фамилијарни луѓе, ни се дружат и сопругите и децата. И ова морам да го напоменам: Јас и Замир зборуваме на Германски и никогаш, ама баш никогаш не сме разговорале околу тоа чиј јазик е постар, поубав, позначаен. Ние овде сме Германци и пред сè луѓе!
Често кога со Замир ќе се опуштиме кај нас или кај нив дома, или ќе излеземе на пиво, знаеме да проговориме за нашите корени, да си раскажуваме случки од детството, од животот. Верувајте, моето од детството на Замир не се разликува речиси воопшто. Сме играле исти игри (сервис, футбал, џамлии…), не интересирале слични работи. Едноставно, јас и Замир сме две индивидуи, две личности, луѓе од различни држави, но пред сè луѓе!
Да ви кажам искрено, кога со Замир ќе налетаме на некоја вест од нашите држави, кога ќе прочитаме за големи Албании, Македонии, Србии, многу слатко се смееме, но и се разжалостуваме. Од каде таков порив за поделби, за ставање рампи помеѓу цивилизациите, за омраза. Зошто, кога животот е толку краток и треба да се проживее најдобро што се може, без небулозни ситници кои создаваат немир и омраза.
Исто така прилично небулозни ни се и разните собири во дијаспората, каде луѓето повторно се делат по национална, верска и партиска основа. Да, има и овде забегани умови кои наместо да го живеат животот, во тоа малку слободно време кое го имаат дремат пред телевизор и гледаат што се случува во нивните држави, бистрат политика, се обидуваат да влегуваат во вербални расправии…
Ало, луѓе, што правите? Животот е краток, почнете да го живеете, почнете да дишете со отворена плуќа, раширете го срцето за сите, сите сме луѓе од крв и месо. Нели сите сакаме да влеземе во Европа. Зошто би ми бил помил еден Германец, Италијанец или Американец, од Македонец или Албанец. Не, сите ми се исти, сите се луѓе. Сите се борат за својата фамилија, за парче леб, за опстанок, за малку среќен живот и парче место под сонцето.
Поздрав мои Македонци, Албанци, Срби, Власи, Германци, Швеѓани, … ЛУЃЕ, каде и да сте.
Обработи: Петар П.
Името и презимето познати на редакцијата на Галама. Овој текст и е превземен со одобрение од редакцијата на Галама.