Што е тоа што ни се случува, што е тоа што не прави нервозни, без насмевка на лицето, што е тоа што се почесто гледаме лошотоја, лицемерие кај луѓето и онаа примитивна селска итрина, а се однесуваме како да сме се помириле со тоа и го прифаќаме како нормален дел од нашето секојдневие?!
Сите некако се обидуваат да ја носат убавата маска, да го покажат своето убаво спакувано лице пред јавноста, да го афирмираат својот гламур, демек тие се фаците што ја вртат државата, градот, тие се тие кои можат да си дозволат и обезбедување, бидејќи кај нив се е некако специјално.
Се вели дај му власт, за видиш што човек е. Тогаш, само тогаш сфаќате со кого си имате работа. Луѓе со лимитирани интелектуални способности, луѓе чиј вокабулар е заокружен во времето кога ја прочитале својата последна лектира во средно, луѓе со сомнителен интегритет, без образ, без душа, или попрецизно кажано, со ништото што им останало од човечноста, но сето тоа убаво е спакувано во скапи одела, очила без диоптрија (заради интелектуалниот впечаток), тука и таму некоја научна титула, наизуст научени одамна излитени фрази и добро е така да остане затоа што отсуството на вредносна, човечка содржина во така убаво спакуваното тело, дал господ, никако не може да се сокрие.
Што се промени за овој период?! Очигледно само играчите на практикување на вољата на позицијата, онака како да изгледа реформски, а принципите останаа исти, партиско ребрендирање на администрацијата, враќање на кадри кои ни во минатото додека ги држеле истите или слични функции не испорачале некои нови вредности во сферите во кои работеле, ниту пак имаат капацитет тоа сега да го сторат.
Повеќе за ова на Faktor.mk